بدينوسيله از كليه‌ي كساني كه پيشنهاد تهيه‌ي مقاله زير را به اينجانب دادند، اعمّ از پيشكسوتان و قهرمانان ملي ايران، سپاسگزاري مي‌نمايم.
ابتدا بايد اشاره‌اي به اولين دوره‌ي المپيك كه در سال 1896 ميلادي، يعني دو سال بعد از افتتاح كميته بين‌المللي المپيك اتفاق افتاد، داشته باشيم كه يادي نيز از بنيانگذار آن آقاي كوبرتن در اين مقاله شده باشد.
از المپيك 1896 آتن كه اولين دوره‌ي آن است تا چهاردهمين المپياد آن كه در شهر لندن انگلستان برگزار شد، بنده نظاره‌گر آن نبوده‌ام تا اين كه بتوانم در مورد آنها اشاراتي داشته باشم. ولي از المپياد چهاردهم كه در سال 1948 در لندن اتفاق افتاد، ناظر آن بوده و از آن تاريخ تا به امروز شاده شكوفايي اين المپيادها بوده‌ام و اميدوارم خداوند عمري دهد تا المپيك 2012 لندن را نيز ببينم تا بتوانم در مورد آن نيز اشاراتي داشته باشم.
در المپيك 1948 لندن 59 كشور شركت داشتند كه با مجموع 4092 نفر شركت‌كننده، افزايش قابل توجهي با المپيك قبلي كه 3936 نفر در برلين بود، ديده مي‌شود و كشور ايران در اين المپياد با 38 ورزشكار شركت كرده و صاحب يك مدال در وزنه‌برداري توسط مرحوم سيدجعفر سلماسي شد كه اين اولين مدال المپيكي ما بوده است. در اين المپيك ايران مقام سي و ششم را به دست آورد.
در المپيك 1952 هلسينكي 22 ورزشكار ايراني شركت كردند كه ايران با كسب 3 مدال نقره و 4 مدال برنز مقام پانزدهم را كسب كرد
در المپيك 1956 ملبورن ايران با 17 ورزشكار شركت نمود كه كسب دو مدال طلا و سه نقره و مقام چهاردهم حاصل كار ورزشكاران ايراني بود.
در المپيك 1960 رم ايران با 25 ورزشكار حضور يافت كه با كسب يك مدال نقره و سه مدال برنز مقام بيست و هشتم المپيك را احراز نمود.
در المپيك 1964 توكيو 64 ورزشكار ايراني شركت كننده تنها دو مدال برنز به دست آوردند و ايران مقام سي و چهارم را احراز كرد.
در المپيك 1968 مكزيك ايران با 19 ورزشكار شركت كرد. اينان با گرفتن دو مدال طلا، يك نقره و دو برنز مقام هجدهم را كسب كردند.
در المپيك 1972 مونيخ ايران با 51 ورزشكار شركت كرده كه حاصل آن دو مدال نقره و يك مقام سوم و كسب رتبه بيست هشتم المپيك بود.
در المپيك 1976 مونترآل با 88 ورزشكار شركت كرديم كه نتيجه آن يك مدال نقره، يك برنز و مقام سي و سوم حاصل اين المپيك بود.
در المپيك 1980 مسكو ورزشكاران ايراني به علت تحريم مسابقات حضور نداشتند.
در المپيك 1984 نيز ورزشكاران ايراني حضور نداشتند.
در المپيك 1988 سئول ايران با 38 ورزشكار صاحب يك مدال نقره و دو مدال برنز و مقام چهل و دوم شد.
در المپيك 1992 بارسلون ايران با 40 ورزشكار، يك مدال نقره، دو برنز و مقام چهل و دوم را تكرار نمود.
در المپيك 1996 آتلانتا ايران با 18 ورزشكار شركت داشته كه صاحب يك مدال طلا، يك نقره و يك برنز گرديد. در مجموع نيز ايران مقام چهل و سوم جهان را به دست آورد.
در المپيك 2000 سيدني ايران با 35 ورزشكار شركت كرده و توانست با كسب سه مدال طلا و يك مدال برنز، مقام بيست و ششم را بين شركت‌كنندگان به دست آورد.
در المپيك 2004 آتن ايران با 38 ورزشكار شركت‌كننده، دو طلا، دو نقره و دو برنز و مقام بيست و نهم المپيك را كسب كرد.
و اما در المپيك 2008 پكن ايران با 55 ورزشكار و حدود 150 نفر همراه صاحب يك مدال طلا، يك برنز و كسب مقام چهل و هفتم اين المپياد شد كه در تاريخ المپيك‌ها، اين ضعيف‌ترين مقام ايران طي 60 سال حضور مي‌باشد.
لازم به يادآوري است كه ايران در بيشتر رشته‌هاي ورزشي شامل كشتي و وزنه‌برداري، دوميداني، تكواندو، جودو، بسكتبال، دوچرخه‌سواري، بدمينتون، تنيس‌روي‌ميز، شنا، قايقراني، بوكس، تيراندازي و تير و كمان در اين المپيك شركت كرد كه حاصل آن طلاي تكواندو توسط هادي ساعي و برنز مراد محمدي در كشتي مي‌باشد.
با توجه به نتايج ضعيف ورزشكاران ايراني در المپيك 2008 پكن كه در اين شانزده المپيك بدترين بوده است، به اين فكر مي‌افتيم كه چه بر سر ورزش اين كشور آمده است. در صورتي كه هزينه‌هاي سرسام‌آوري صرف آمادگي تيم‌هاي عازم المپيك گرديده است كه در اين راستا بايستي مسائل مزبور مورد كارشناسي دقيق توسط كارشناسان واقعي ورزش، نه كساني كه خود را به بدنه‌ي ضعيف ورزش كشور چسبانيده و از كنار آن تغذيه مادي مي‌نمايند، قرار گيرد تا لااقل در المپيك آينده ايران بتواند جايگاه واقعي ورزشي خود را به دست آورد.